-
1 ranić
1. (-nię, -nisz); imp -ń; perf; z-; vt imperfto wound, to injure; (przen) to hurt2. vt perf; = zranić* * *ipf.1. (= zadawać rany) wound, injure; (= kaleczyć) cut, hurt; (o kolcach itp.) hurt.2. (= sprawiać przykrość) hurt; ranić czyjeś uczucia hurt sb's feelings.pf.= zranić.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ranić
-
2 ra|nić
Ⅰ pf, impf vt 1. (zadać ranę) to wound, to injure- raniono go w walce he was wounded in a. during combat- ranił ją nożem he injured a. wounded her with a knife- raniono go ciężko he was heavily a. badly a. severely wounded2. (kaleczyć) to cut- kolce róż raniły jej dłonie rose thorns cut a. pierced her fingers, she pricked her fingers on the rose thorns- ostry żwir ranił bose stopy sharp pebbles stabbed his/her bare feetⅡ impf vt przen. (sprawić przykrość, urażać) to hurt- ranić czyjeś serce to hurt sb’s feelings- ranił jej uczucia he hurt her feelings- posądzenia raniły jego dumę suspicions wounded his pride ⇒ zranićⅢ ranić się pf (skaleczyć samego siebie) ranił się wymachując siekierą he injured a. hurt himself waving an axe about Ⅳ ranić się impf (ulegać kaleczeniu) ręce ranią się podczas wspinaczki hands get lacerated (with scratches) while climbingThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ra|nić
-
3 zranić
* * *pf.1. (= skaleczyć) wound, injure; zranić kogoś nożem wound sb with a knife; zranić sobie rękę szkłem cut one's hand with a bit of glass.2. (= sprawić przykrość) hurt sb; zranić czyjeś uczucia hurt sb's feelings.pf.(= skaleczyć się) cut o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zranić
См. также в других словарях:
ranić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk VIIb, ranićnię, ranićni, ranićań, ranićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kalecząc czymś kogoś, zadawać rany : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ranić kogoś nożem, bagnetem. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ranić — VIa, ranićnię, ranićnisz, rań, ranićnił, ranićniony 1. dk «zadać ranę komuś; skaleczyć czymś» Raniono go w walce. Ranił kogoś nożem. Raniono go ciężko, śmiertelnie. 2. ndk «powodować kaleczenie, urażać, kaleczyć» Kolce róż raniły jej dłonie.… … Słownik języka polskiego
zranić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zranićnię, zranićni, zrań, zranićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zadać ranę komuś, czemuś; ranić, skaleczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zranić kogoś nożem, widłami. Zranić stopę… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
